Rak płuc

Zmniejszenie możliwości zachorowania na rak płuc

Badania epidemiologiczne jednoznacznie wykazują, że absolutnie największy wpływ na zachorowanie na raka płuca ma palenie tytoniu. Produkty spalania tytoniu są tak groźne, że dla palacza nie ma już zupełnie znaczenia zanieczyszczenie środowiska. To oznacza, że jeśli jesteś palaczem to nie ma znaczenia czy żyjesz w absolutnie zdrowym, leśnym, górskim środowisku czy w rejonie najbardziej zadymionym. I tak jesteś w grupie osób najbardziej zagrożonych rakiem płuca.

Najlepiej w ogóle nie sięgaj po papierosy, a jeśli palisz – jak najszybciej zrezygnuj z tego nałogu. To jest możliwe.

Jeśli paliłeś i rzuciłeś palenie, z każdym rokiem niepalenia zwiększa się Twoja szansa na to, iż nie zachorujesz na raka płuca, zmniejsza się więc Twoje ryzyko zachorowania.

Groźne jest także tzw. bierne palenie, czyli wdychanie dymu tytoniowego przez niepalących zwłaszcza dzieci. Pamiętaj, że każdy ma prawo do czystego powietrza – i Ty i Twoje dziecko. Jeśli palisz świadomie zwiększasz swoje ryzyko zachorowania. To Twoja sprawa. Twoje życie, ale nie masz żadnego prawa zwiększać ryzyka zachorowania na raka płuca innym, zwłaszcza dzieciom.

NIE PAL WŚRÓD NIEPALĄCYCH

Jeśli zauważyłeś u siebie objawy opisane w broszurce, mogące świadczyć o raku płuca, zwiększ swoje szanse na wyleczenie natychmiast zgłaszając się do lekarza i natychmiast zaprzestając palenia.

RAK NIE JEST JUŻ CHOROBĄ BEZWZGLĘDNIE ŚMIERTELNĄ

Ci, którzy wcześnie trafią do lekarza, mają szansę na dalsze szczęśliwe życie, nawet jeśli okres badań i leczenia nie będzie miłym wspomnieniem. Nie przegap tej szansy, nie łudź się ze objawy ustąpią same.

KILKA RAD DLA RODZINY PACJENTA CZYLI JAK POMÓC BLISKIEMU, KTÓRY ZACHOROWAŁ NA RAKA PŁUCA

- Najlepiej, jeśli pomożesz swojemu bliskiemu rzucić palenie i w ten sposób zmniejszysz jego ryzyko zachorowania.

- Jeśli jednak pojawią się pierwsze objawy mogące świadczyć o raku płuca, pomóż bliskiej Ci osobie powziąć decyzję udania się do lekarza. To szczególnie ważne w okresie małego nasilenia objawów, wówczas gdy chory ma nadzieję, że są to objawy , które same ustąpią. Gdy objawy są uciążliwe chory łatwiej decyduje się na wizytę u lekarza, ale wówczas jego szanse na wyleczenie wyraźnie się zmniejszają, w niektórych przypadkach nawet do zera.

- Okres badań wstępnych przed rozpoczęciem leczenia jest często nieprzyjemny. Chory boi się nieznanych mu sposobów postępowania, badań i tego jakie one dadzą wyniki,. W domu trzeba stworzyć choremu atmosferę sprzyjającą podejmowaniu pozytywnych decyzji, pozwalających ma terminowe zgłaszanie się do badań.

- Następnie nadchodzi czas leczenia, który też jest bardzo trudny. Czas badań i leczenia to okres w życiu pacjenta, gdy trzeba mu wiele wybaczyć – i drażliwość i drobne nieporozumienia i niechęć do ludzi itp. Trzeba spróbować powoli i spokojnie rozmawiać o problemie, a nie podsycać lęk. Trzeba zainteresować pacjenta innymi sprawami. Drobnymi problemami domowymi. Czasem lepiej choremu ustąpić w drobnych nieporozumieniach w imię lepszej przyszłości. Wciąganie chorego w sprawy domowe pomoże zainteresować go przyszłością całej rodziny i przez to łatwiej mu będzie przejść okres badań i leczenia. Pamiętać należy, że chory martwi się nie tylko o siebie, ale również o los swoich najbliższych. Należy zadbać o to, żeby chory wiedział, że nic nie grozi jego rodzinie ani teraz, ani w przyszłości.

- Leczenie jest ciężkie i może powodować wiele problemów, typu osłabienie, brak apetytu i przez to pojawia się chęć przerwania leczenia i rezygnacji z jego dalszej części. Nie można do tego dopuścić!

- Chorego trzeba podtrzymywać na duchu, powtarzać, że problemy są przejściowe, w miarę postępu leczenia będzie się poprawiało jego samopoczucie. Trudne do zniesienia objawy towarzyszące leczeniu ustąpią i pacjent będzie zdrowy. Musi wytrzymać trudy leczenia dla własnego dobra, bo to jest walka o jego życie.

- Nawet gdy w trakcie leczenia wystąpią defekty kosmetyczne, jak np. blizny pooperacyjne, blizny po napromienianiu, wypadanie włosów trzeba je zaakceptować wiedząc, że wkrótce ustąpią, a to jest cena życia, które przecież jest bezcenne.

PAMIĘTAJ:
- nie każdy guz jest rakiem,
- bez badań nie wykluczymy raka,
- rak wcześnie wykryty i dobrze rozpoznany oraz właściwie leczony jest uleczalny,
- chory, który traci nadzieję i rezygnuje z badań lub leczenia – przegrywa. Nie wolno do tego dopuścić. To walka o Życie.
- jeśli niepokoją Cię objawy, które obserwujesz u siebie, zgłoś się do lekarza rodzinnego.

Lekarz rodzinny:
- przeprowadzi z Tobą wywiad,
- wykona badania lekarskie,
- zleci wykonanie zdjęć rentgenowskich w pozycji przednio-tylnej i bocznej,
- skieruje do specjalisty chorób płuc.

Specjalista chorób płuc czyli pulmonolog:
- wykona bronchofiberoskopię,
- pobierze próbki do badania pod mikroskopem,
- skieruje do onkologa lub do torakochirurga.

Specjalista onkolog:
- zleci wykonanie tomografii komputerowej (gdy będzie to konieczne),
- zleci wykonanie badań krwi,
- zakwalifikuje do właściwego programu leczenia,
- przeprowadzi leczenie,
- będzie wykonywał stałe, okresowe badania kontrolne po zakończeniu leczenia.