Rak szyjki macicy
LECZENIE
W leczeniu nowotworów narządu rodnego stosowane są: leczenie chirurgiczne, radioterapia, chemioterapia, hormonoterapia. Często konieczne jest zastosowanie łącznie kilku z wymienionych metod leczenia. Dla każdej pacjentki program leczenia jest indywidualnie dla niej planowany.
Program leczenia zależy od następujących czynników: wieku pacjentki i jej stanu ogólnego, typu nowotworu ( rozpoznanie mikroskopowe) i jego stopnia zaawansowania oraz schorzeń towarzyszących takich jak cukrzyca, niewydolność krążenia i inne.
We wczesnych stadiach raka szyjki macicy, raka trzonu macicy i we wszystkich przypadkach raka jajników stosowane jest leczenie chirurgiczne, które polega na usunięciu całej macicy oraz jajników z jajowodami. W niektórych przypadkach konieczne jest usunięcie dodatkowo innych tkanek np. węzłów chłonnych. Wszystkie narządy usunięte w czasie operacji są badane pod mikroskopem przez histopatologa celem pełnej oceny zasięgu nowotworu. Tak więc operacja spełnia dwa cele: usunięcie narządu zajętego przez nowotwór oraz zbadanie pod mikroskopem zasięgu nowotworu.
U większości pacjentek po operacji stosuje się leczenie następowe radioterapię, chemioterapię lub hormonoterapię. U niektórych pacjentek stosuje się te metody leczenia przed operacją.
Radioterapia - czyli leczenie promieniami – podobnie jak leczenie chirurgiczne – jest leczeniem regionalnym, tzn. obejmującym dokładnie ograniczony obszar. Leczenie polega na napromienianiu wyznaczonego obszaru promieniami jonizującymi wytwarzanymi w skomplikowanej aparaturze. Celem tego leczenia jest zniszczenie komórek nowotworowych znajdujących się w obrębie narządu rodnego i okolicznych węzłów chłonnych. W radioterapii stosuje się dwie metody tzw. brachyterapię i teleterapię.
Brachyterapia - czyli napromienianie źródłami promieniowania w bezpośrednim kontakcie ze zmianą nowotworową. Stosując brachyterapię zakłada się do pochwy i/lub macicy źródła promieniowania.
Teleterapia - to radioterapia, która zajmuje się napromienianiem przy pomocy tzw. wiązek zewnętrznych. Te dwie metody radioterapii stosuje się u każdej pacjentki w nieco innej kolejności i dawce. Napromienianie wiązkami zewnętrznymi odbywa się codziennie po kilka minut. Brachyterapia to najczęściej kilkudniowe leczenie. Leczenie jest skomplikowane, ale pobytu w szpitalu wymaga jedynie brachyterapia. Teleterapia nie wymaga pobytu w szpitalu. Pacjentki mogą dochodzić do leczenia z domu.
Chemioterapia – to leczenie systemowe polegające na podawaniu leków zwanych cytostatykami. Leki te podaje się doustnie, domięśniowo lub dożylnie. Leki dostają się do krwi i dlatego jest to leczenie systemowe ukierunkowane na komórki nowotworowe rozprzestrzenione w organizmie. Cytostatyki zakłócają zdolności podziału i mnożenia komórek nowotworowych. W efekcie działania tych leków komórki nowotworowe ulegają uszkodzeniu, a następnie giną.
Chemioterapia prowadzona jest w ściśle określonych odstępach czasu, cyklicznie, np. co dwa – trzy tygodnie. Chemioterapię stosuje się u pacjentek dochodzących z domu lub pozostających przez kilka dni w szpitalu.
Hormonoterapia – to leczenie przy pomocy różnego typu leków hormonalnych. Stosuje się je w niektórych nowotworach jako leczenie uzupełniające lub samodzielne. Hormony działają podobnie jak cytostatyki tzn. działają na komórki nowotworowe rozprzestrzenione w organizmie. Hormony uszkadzają je i powodują ich śmierć.
WYBÓR METODY LECZENIA
Wybór metody leczenia odpowiedniej dla danej pacjentki zależy od stopnia zaawansowania choroby, stanu ogólnego pacjentki, wieku oraz wyników wszystkich wykonanych badań. U większości pacjentek, stosuje się różne kombinacje opisanych poprzednio metod leczenia. Najczęstszymi kombinacjami są: leczenie operacyjne, następnie radioterapia (brachyterapia + teleterapia) czasem w połączeniu z chemioterapią, lub leczenie operacyjne potem chemioterapia, a następnie hormonoterapia, itp. Kombinacji jest właściwie tyle ile pacjentek. Jest to tzw. indywidualizacja leczenia, to znaczy, że każda pacjentka jest leczona według indywidualnego, dla niej dobranego programu leczenia. Często w trakcie realizowania zaplanowanego programu leczenia lekarz zmuszony jest go zmodyfikować. Może to zależeć od różnych reakcji na leczenie. Dla przykładu, gdy stwierdzi się uczulenie na pewne leki, czasem trzeba je zmienić na inne, gdy lekarz zauważy jakieś inne nieprawidłowe reakcje na leczenie lub guz szczególnie dobrze reagujący na leczenie, program może ulec zmianie.